صدای کشمیر

در درگیری های امروز نیروهای امنیتی هند و مبارزین مسلح کشمیری، دو مبارز کشمیری کشته شد. ناآرامی در بعضی از مناطق کشمیر که از پنج روز قبل با کشته شدن ذاکر موسی، فرمانده غزوة الهند کشمیر شروع شد، همچنان ادامه دارد.‌ نیروهای امنیتی علاوه بر سرکوب اعتراضات بوسیله گلوله های ساچمه ای، برای کنترل شرایط اقدام به بازداشت جوانان و دانشجویان می کنند

بعد از انتشار اخبار مبنی بر کشته شدن ذاکر موسی فرمانده گروه غزوةالهند در کشمیر، حکومت نظامی در مناطق مختلفی از دره کشمیر اعمال شده است. دیروز در بعضی مناطق درگیری هایی میان جوانان معترض و نیروهای امنیتی اتفاق افتاد.
ترس از گسترش تظاهرات سبب شده است که دره کشمیر هم چنان در شرایط حکومت نظامی قرار گیرد.
_______________________________
در حالی که کشمیر اعتراضات متعددی را در دوره های مختلف از جمله اعتراضات دهه ۹۰ و سال های ۲۰۰۸ و ۲۰۱۰ را تجربه کرده است اما از جولای ۲۰۱۶ تاکنون به علت وجود قوانین نظامی که روند افزایشی در کشمیر داشته است زندگی مردم با بحران جدی روبرو شده است و تاثیرات اساسی بر اقتصاد ، مسایل اجتماعی و فرهنگی و آموزشی کشمیر داشته است.
بعد از ۸ جولای ۲۰۱۶ و کشته شدن برهان وانی فرمانده ارشد حزب المجاهدین اعتراضات گسترده ای سراسر دره کشمیر و بخش هایی از جامو را فراگرفت. ناآرامی هایی که تلفات گسترده ای داشت و موارد زیادی از نقض حقوق بشر را بوجود آورد. دولت هند تلاش دارد هم چنان این کنترل نظامی را در کشمیر ادامه دهد و با اعمال قوانین نظامی سعی در کنترل آتش زیر خاکستر کشمیر دارد

مردم کشمیر خصوصا کسانی که ناآرامی های ده 80 و 90 میلادی را به یاد دارند جگ موهان فرماندار وقت کشمیر که توسط دولت مرکزی هند منصوب شده بود را به خوبی می شناسند. کسی که روزهای تلخی را در تاریخ معاصر کشمیر به یادگار گذاشته است. از جمله جنایت های او می توان به موارد زیر اشاره کرد:
کشته شدن بیش از 50 نفر از مردم معترض در پل گاوکدل در 21 ژانویه 1990(1بهمن 1368). کشته شدن حدود 25 نفر در منطقه هندواره در 25 ژانویه 1990(5 بهمن 1368)

کشته شدن بیش از 60 نفر در تشییع جنازه میرواعظ محمد فاروق در در ۲۰ می 1990( 30 اردیبهشت 1369)
_____________________________________
از تاریخ 18 می تا 21 می در کشمیر هفته شهداست این روز به مناسبت گرامی داشت یاد و خاطره کشته شدن مردمی است که در دانشکده اسلامی سرینگر به دستور جگ موهان قتل و عام شدند. در ۲۰ می سال ۱۹۹۰ در پی ترور امام جمعه شهر سرینگر، میرواعظ محمد فاروق، تشییع کنندگان به دانشکده اسلامی سرینگر حرکت کردند. با رسیدن مردم به دانشکده، نیروهای BSF و به دستور جگ موهان هدف گلوله ها قرار گرفتند.
بعد از این کشتار وحشیانه، فشارهای داخلی و بین المللی علیه دولت هند شدت گرفت و سرانجام جگ موهان از مقام خود کناره گیری کرد. او چند روز قبل از ترک کشمیر گفت: " هر مسلمان کشمیری می توانند یک مبارزه بالقوه باشند چرا که همه آن ها خواستار جدایی کشمیر از هند هستند. و گلوله تنها راه حل کشمیر است."
دولت مرکزی هند هرگز جنایت های جگ موهان را مورد بررسی قرار نداد و در نهایت به پاس تلاش های او در کشتار مردم هندواره جایزه Padma Vibhushan را به او داد. جایزه ای که تا کنون به ۳۰۷ نفر داده شده است و برای خدمات یا کارهای ویژه ای است که آن افراد انجام می دهند.

روز مادر و نگاهی کوتاه به حال و روز مادران چشم انتظار کشمیری.
انجمن خانواده های ناپدید شده کشمیر موسوم به ADPD ، انجمنی است که برای پیگیری افراد مفقود شده کشمیری تشکیل شده است و خانواده هایی که منتظر برگشت فرزندانشان اند، عضو این انجمن هستند. در بعضی از اخبار منتشر شده از طرف (APDP) و هم چنین انجمن های فعال مدنی، شمار افراد ناپدید شده در کشمیر را بیش از ۸۰۰۰ نفر اعلام کرده اند. این آمار از سال ۱۹۸۹ به بعد است و غالبآً اثری از این افراد وجود ندارد. گزارش سال ۲۰۱۸ کمیسیون حقوق بشر سازمان ملل که ناظر بر نقض حقوق بشر در کشمیر است، موارد متعددی از کشف اجساد بدون نام و نشان را گزارش داده است که در این پرونده ها اتهامات متوجه نیروهای نظامی هند است. اما به دلیل وجود قوانین ویژه نیروهای امنیتی هند که در کشمیر وجود دارد و وجود مصونیت قضایی برای افراد نظامی در کشمیر، رسیدگی های لازم انجام نمی شود. همچنین گزارش هایی وجود دارد که نشان دهنده گورهای دسته جمعی در کشمیر و جامو است. دولت هند مانع فعالیت گروه های بین المللی حقوق بشر در کشمیر می شود و همین مسأله مانع بزرگی برای رسیدگی جدی به این جنایات می باشد.

درگیری نیروهای امنیتی با گروهی از جوانان کشمیری بعد از برپایی نماز جمعه در مسجد جامع سرینگر. در این درگیری ها به علت استفاده نیروهای امنیتی از گلوله های ساچمه ای حداقل ۶ نفر از جوانان زخمی شدند.
و هم چنین در درگیری های مسلحانه صبح امروز نیروهای نظامی هند با گروهی از مبارزین مسلح کشمیری در منطقه شوپیان در جنوب کشمیر، یک عضو از گروه ISJK کشته شد.

بسم الله.
نمیدانم شنیده اید یا نه.
در کشمیر بزرگترین کورسازی جهان دارد اتفاق می افتد.‌
چشمهایشان را با گلوله ساچمه ای کور می‌کنند.
ما هم بیخیال زندگیمان را می‌کنیم.
می‌خواهیم صدایشان را به گوش عالم برسانیم بلکه خفتگان بیدار شوند.
با ما همصدا شوید.
من هم کشمیری ام
چشم های مرا هم نشانه بگیرید
دنیای پر از ظلم ارزش دیدن ندارد
کمپین مردمی #من_هم_کشمیری_هستم
پ.ن: برای شرکت در این کمپین عکس هایتان با چشم بسته را در قالبی که در پست منتشر میکنیم قرار دهید و برای ما ارسال کنید

پیج ایسنتاگرام:

Insta: @iamalsokashmiri

مقام معظم رهبری؛ ایشان در بخش پایانی سخنان خود در دیدار با هیئت دولت به موضوع کشمیر اشاره کردند و با ابراز ناراحتی از وضع مسلمانان این منطقه گفتند: ما با دولت هند روابط خوبی داریم اما انتظار و توقع از دولت هند این است که تی منصفانه در قبال مردم نجیب کشمیر در پیش بگیرد و به مردم مسلمان این منطقه زور گفته نشود.
رهبر انقلاب اسلامی وضعیت کنونی منطقه کشمیر و اختلافات هند و پاکستان در این زمینه را نتیجه اقدامات انگلیس خبیث به هنگام خروج از شبه قاره هند دانستند و گفتند: انگلیسیها برای استمرار درگیری در کشمیر، تعمداً این زخم را در این منطقه برجای گذاشتند.
30/5/1398

درد حماقت از دید ابوریحان بیرونی
بدون شک، یکی از متفاوت ترین کتابهایی که در تمدن اسلامی نوشته شده است، کتاب «تحقیق ما للهند» ابوریحان بیرونی (م 440) است، دانشمندی شاخص، که خودش نیز منحصر بفرد است. اهمیت این اثر، در گزارش عالمانه، میدانی و بیطرفانه ای است که از باورهای مردمان هند دارد، کاری سترگ که جدای از پژوهش و تحقیقی که در آن است، با افق دیدی باز و عمیقا علمی نوشته شده است. در روزگاری که حتی تا ده قرن پس از آن، بسیاری از مردم، نمی توانند خارج از دایره تنگ دانسته ها و باورهای خود فکر کنند، او کوشیده است تا از بیرون، به فرهنگ و آیین مردمی با دقت نگاه و آن را گزارش کند و چنین اثر گرانبهایی را بیافریند. کدام کتاب از میان کتب ملل و نحل مسلمانان را می توان یافت که با چنین افق دیدی و با چنین نگاه بیطرفانه ای نوشته شده باشد؟ اگر توانسته بودیم نگاه بیرونی را به علم داشته باشیم، مسلما سرنوشت متفاوتی از آنچه امروز داریم، داشتیم.
و اما مقدمه این اثر، حاوی نکات مهمی است. توضیحات وی در باره مردم هند، زیان و دین آنها، و یادآوری نکاتی که می بایست، پیش از ورود به بحث به آنها توجه داشت. هر جمله این مقدمه، حاوی درسی آموختنی است. یکی از این نکات، این است که قوم هندی، از سر «حمق» در روزگار وی، خود را آینه تمام نمای حقیقت و واقعیت می داند. به هیچ چیز جز خود باور ندارد، و فکر می کند، هر آنچه از پادشاه و عالم و زمین و خوبی و هرچیز دیگر، تنها در میان آنان است و بس. گویی سایر مردم عالم، مشتی بی عقل و نادان هستند. هیچ شهری به جز شهرهای آنها نیست. تمام حقایق عالم، در میان دانسته های آنهاست. او نام این تصور را «درد حمقی می داند که درمان ندارد.
و حمق دردی است که آن را درمانی نیست، و آن این است که آنان [هندیان] اعتقاد می دارند که زمین، زمین آنان است، و نژاد نژاد ایشان، و ملوک آنان، سروران ملوک اند، و دین، دین آنان است. دانش همان است که ایشان را است. و از این رهگذر، خویشتن بزرگ می دارند و به عُجب می افتند، و نادان می گردند. و افزون بر این گمان نمی دارند که بر روی زمین، شهری باشد جز شهرهای آنان، و مردمانی باشند جز مردمان آنها، یا مردمان دیگر را نیز دانایانی باشند، بدان پایه که چون بشنوند که به خراسان و پارس، دانا یا دانایی هست، بر پایه این آفت، گوینده را جاهل انگارند و تصدیق او نکنند. (تحقیق ما للهند، ترجمه استاد صدوقی سها، ص 13).

رسول جعفریان

رد_پای_جنایات_هند_در_کشمیر:
گلوله های ساچمه ای یکی از خطرناک ترین سلاح های تسلیحاتی است که علیه تظاهرکنندگان مردمی کشمیر مورد استفاده قرار می گیرد. گلوله هایی از جنس سرب که در هنگام شلیک بیش از 500 ساچمه فی را در فضای پیرامون خود منتشر می کند و کنترل آنها غیر ممکن است. دولت هند این ادعا را دارد که تنها راه ممکن برای کنترل آشوب ها و اعتراضات استفاده از این سلاح است. سلاحی که منجر به کشته و زخمی شدن صدها نفر از مردم کشمیر از سال 2016 تا کنون شده است.
طیق گزارش رسمی پارلمان کشمیر در فاصله جولای 2016 تا آگوست 2017 حدود 17 نفر بوسیله گلوله های ساچمه ای کشته شدند و طبق گزارش کمیسیون حقوق بشر کشمیر بیش از 1700 نفر در سال 2016 مجروح شدند که 700 نفر آنها از ناحیه چشم دچار آسیب و نابینایی از یک چشم یا هر دو چشم شدند.
در دسامبر 2016، دادگاه عالی ایالت جامو و کشمیر از دادگاه عالی هند درخواست کرد که ممنوعیت استفاده از این سلاح ها را اعلام کند اما به دلیل اینکه سایر روش ها برای سرکوب مردم کشمیر ناکارآمد ارزیابی شده بود، این درخواست رد شد.
این گزارش ها مربوط به قبل از لغو خودمختاری ایالت جامو و کشمیر بود، زمانی که حداقل هایی برای رسیدگی به جنایات دولت هند در ایالت جامو و کشمیر وجود داشت، هر چند آن پیگیری ها منجر به نتیجه عملی نمی شد. اما در حال حاضر با لغو خودمختاری ایالت کشمیر و کنترل مستقیم ایالت توسط نخست وزیر هند، هیچ مرجع حقوقی اجازه تهیه گزارش و شکایت علیه جنایت های نظامیان هند را در ایالت جامو و کشمیر ندارد

در بیمارستان SMHS کشمیر، دختر بچه ۵ ساله ای به نام مُنیفا نظیر، با دستان حنایی از عید قربان، روی تخت خوابیده بود. اعضای خانواده اش پریشان و در کنار او نشسته بودند. مُنیفا را در روز عید قربان، ۱۲ آگوست ساعت ۶:۳۰ بعد از ظهر، از منطقه صفاکدل آورده بودند، پس از آنکه یک نفر از نیروی CRPF با سنگ او را مجروح کرده بود. در موقع پرتاب سنگ، او بر موتور عمویش سوار بود.
عمویش، فاروق احمد وانی گفت: "ما قصد داشتیم گوشت قربانی شده عید را توزیع کنیم. او (مُنیفا) روی موتور نشسته بود. دو نفر پشت من نشستند. وقتی که سعی کردم از جاده عبور کنم، مأموری از نیروی CRPF از من خواست که مسیر دیگری را انتخاب کنم. همانطوری که داشت صحبت می کرد، مأموری دیگر از نیروی CRPF، از آن طرف جاده، با سنگ به ما حمله کرد. مونیفا زخمی شد و وقتی سعی کردم از او بپرسم که چرا این کار را کرده است، اسلحه اش را روبروی من گرفت و فریاد زد: اگر همین الان اینجا را ترک نکنی به تو شلیک خواهم کرد. همه کسانی که برای حمایت از ما آنجا جمع شده بودند، پس از آن فرار کردند

امام جمعه موقت تهران با اشاره به مسئله کشمیر گفت: «مسئله کشمیر جزء مصیبت‌های ما است و هیچ گاه توقع نمی رفت نخست وزیر هند خلاف قانون مصالح داخلی این اقدامات را بکند. این حرکت هم بر خلاف وحدت بشری و هم بر خلاف قانون بین الملل و قانون اساسی هند است لذا به هند توصیه می‌کنیم در کار خودش تجدید نظر بکند زیرا در این کار پیروزی وجود ندارد. مسئولان هند از خدا بترسند و از این حرکت اعلام پشیمانی کنند

این نشست در حالی برگزار شد که اخبار منتشر شده از کشمیر حاکی از بازداشت بیش از 1300 نفر در کشمیر است. دولت هند با حاکمیت حزب راست گراها سعی دارند، هم چنان مانع از ایجاد ارتباط کشمیری ها با دنیای خارج شوند. برخی از خبرگزاری های هند نیز گزارش هایی از بازداشت نوجوانان و ن منتشر کرده اند. شاهدان گفته اند نیروهای نظامی با گلوله ساچمه ای به طرف مردم حمله کرده اند و تعداد زیادی زخمی شده اند. صد ها نفر این گزارش ها را تایید کرده اند در حالی که آن ها از ترس نیروهای نظامی هند جرات نداشتند جلوی دوربین صحبت کنند و فعالیت رسانه ای متوقف است

قبل از خواندن گزارشی که در 21 آبان از وضعیت کشمیر در پیج ایسنتاگرام صدای کشمیر و سایت کشمیرنامه منتشر شد:

5 آگوست برابر با ۱۴ مرداد، پارلمان هند با درخواست دولت مبنی بر لغو ماده ۳۷۰ قانون اساسی و هم چنین لغو خودمختاری ایالت جامو و کشمیر موافقت و آن را تصویب کرد. پیش از آنکه دولت هند این ماده را لغو کند, هزاران نیروی نظامی دیگر به ایالت جامو و کشمیر اعزام شدند.  که در حال حاضر کشمیر به بزرگ ترین منطقه نظامی دنیا تبدیل شده است. محاصره امنیتی که سبب سرکوب هر گونه اعتراض مردمی شده است.

اگرچه در حال حاضر، برخی محدودیت‌های ارتباطاتی مربوط به تلفن ثابت در دره کشمیر برداشته شده است که البته این ارتباطات نیز محدود و در شرایط کنترل شده ای است اما همچنان ممنوعیت های اینترنتی، تلفن همراه و ممنوعیت فعالیت رسانه ای برقرار است.

در صد روز گذشته بخش آموزشی کشمیر در بدترین شرایط به سر برده است. تعطیلی تمام مدارس و دانشگاه ها و تبدیل شدن بعضی از این مکان ها به کمپ هایی نظامی سبب شده است که دانش آموزان و دانشجویان سه ماه از مهم ترین فرصت تحصیلی خود را ازدست بدهند. وضعیت اقتصادی کشمیر به علت تعطیلی و حکومت نظامی طولانی خسارت دیده است و وضعیت سلامتی مردم چه از نظر جسمی و چه روانی با مشکلات بسیاری روبرو شده است.

گزارش زیر که به نقل از شبکه الجزیره منتشر شده است گوشه ای از شرایط عمومی مردم کشمیر را در صد روز گذشته به تصویر کشیده است:

۵ آگوست برابر با ۱۴ مرداد، روزی که پارلمان هند، ماده ۳۷۰ قانون اساسی را لغو کرد، سربازان هندی به منطقه لال چوک شهر سرینگر وارد شدند. مردم شهر سرینگر تا ظهر آن روز هیچ اطلاعی از آنچه در دهلی می گذشت، نداشتند و تنها چیزی که در کشمیر به چشم می خورد تعطیلی و اعلام حکومت نظامی و حضور گسترده نظامیانی بود که ایالت جامو و کشمیر به خصوص دره کشمیر را تبدیل به قلعه ای نظامی کرده بودند و هر گوشه آن سربازی به چشم می خورد.

دو روز قبل از اعلام شرایط ویژه در کشمیر، دولت هند با انتشار اخباری به همه زائران هندویی که برای زیارت معبد به هند آمده اند و همه دانشجویان غیر کشمیری و کارگران و توریست ها هشدار داد که دره کشمیر را ترک کنند. هرج و مرج تمام دره را فراگرفت. کارگری غیر کشمیری می گوید: من این شهر و مردمش را دوست دارم و میل ندارم اینجا را ترک کنم اما باید به خاطر شرایط جدید باید به زادگاه خودم برگردم.

چند روز بعد یعنی در ۱۱ آگوست، همزمان با فرا رسیدن عید قربان و ترس دولت مبنی بر گسترده شدن اعتراضات مردمی، شرایط امنیتی شدت بیشتری گرفت. محمد رمضان از اهالی کشمیر می گوید: پلیس به مسئولان هر منطقه گفتند نباید نماز عید به صورت گروهی در مساجد برگزار شود.

پناهگاه ها و کمپ های نظامی یک شبه در مدارس و دانشگاه های شهر ساخته شد و سربازان موسسات آموزشی دره کشمیر را اشغال کرد. دولت در اطلاعیه های بازگشایی مدارس را اعلام می کرد اما والدین نمی توانستند در این شرایط نظامی و قطع راه های ارتباطی و حضور گسترده سربازان در گوشه گوشه کشمیر، اجازه دهند که فرزندانشان به مدرسه بروند.

استفاده از گلوله های ساچمه ای توسط نیروهای هند برای مهار اعتراضات در دره کشمیر به طور بی سابقه ای افزایش یافت. گلوله های شلیک شده به معترضین غیر مسلح سبب صدمات شدید و حتی کوری شدند. تعداد زیادی از افراد ، از جمله پسران و فرزندان جوان مجروح شدند.

جوانان در مناطق مختلف علیه حضور نیروهای نظامی هند اعتراض می کردند و تنها سلاح آنان در برابر نظایمان مسلح، پرتاب سنگ  بود.

در روزهای ابتدایی، نیروهای نظامی با حمله به خانه مردم بسیاری از جوانان را بازداشت کردند که بر اساس گزارش فعالان هندی دولت هند حدود ۱۳ هزار جوان و نوجوان را در دره کشمیر بازداشت کرد که تعدادی از این جوانان هنوز در بازداشت به سر می برند. مادر رفیق وانی می گوید: فرزندش که دانشجوی مدیریت است در حمله شبانه نیروهای نظامی در تاریخ ۸ آگوست تحت قانون PSA  بازداشت و به زندانی در خارج از دره کشمیر منتقل شد و از آن زمان تاکنون هر لحظه منتظر بازگشت فرزندش است.

غلام محی‌الدین میر, کشاورز کشمیری از وضعیت بد کشاورزان کشمیری بعد از لغو ماده ۳۷۰ می گوید. تا قبل از این وضعیت محصولات باغ سیبش را به تاجری هندی می فروخت اما با لغو ماده ۳۷۰، نه تنها قیمت محصولاتشان کاهش یافت بلکه نمی توانستند محصولات خود را بفروشند.

در بعضی موارد افراد ناشناس جعبه های سیبی را که قرار بود به خارج از دره کشمیر ارسال شود، نابود می کردند و گاهی به کامیون داران حمله می کردند. و کشته شدن پنج کارگر غیرکشمیری در جنوب کشمیر بر ناامنی اقتصادی در دره کشمیر افزود و زندگی ۳ و نیم میلیون نفر را که شغل آنها در ارتباط با صنعت سیب در کشمیر است دچار بحران کرده است.

گزارش‌ها حاکی از افزایش مشکلات مربوط به سلامت روانی در میان ساکنان منطقه کشمیر است. روان شناسان می‌گویند: حکومت نظامی و خارج شدن زندگی مردم از حالت عادی و طولانی شدن چنین وضعیتی، بر سلامتی روانی مردم کشمیر تاثیر بسیاری گذاشته است و مواردی مانند اضطراب، استرس، افسردگی و مسائل دیگر را در بین عموم مردم گسترش چشم گیری دارد.

در چنین شرایطی، بعضی از جوانان کشمیری برای کمک به وضعیت تحصیلی دانش آموزان، مراکز آموزشی رایگان را در بعضی خانه ها و مناطق ایجاد کردند. بلال احمد جوان کشمیری می گوید: به همراه سه نفر از دوستانم، از والدین می خواستیم که فرزندان خود را برای آموزش رایگان نزد ما بفرستند”

جدای از اینکه عاملان این حوادث مشخص نیست و به دلایل مختلف صورت می گیرد و گمانه زنی درباره عاملان این قبیل حوداث بسیار است اما  مساله مهم این است که تا کنون حضور نیروهای نظامی هند در ایالت جامو و کشمیر ولو به صورت ظاهری هم نتوانسته است از جان مردم عادی کشمیر حفاظت کند. سوالی که در ذهن مردم کشمیر وجود دارد این است که «اگر خود سرویس های امنیتی هند پشت این قضایا برای جلوه دادن حضور تروریست ها در کشمیر نیستند؛ چرا هند با حدود ۷۰۰ هزار تا یک میلیون نیروی نظامی در کشمیرقادر به حفاظت از جان مردم کشمیر نیست؟»

صنعت گردشگری کشمیر که از مهم ترین صنعت های اقتصادی این ایالت است بعد از لغو ماده ۳۷۰ دپار بحران شدید شده است. عبدالرشید که در دریاچه دل شهر سرینگر قایقرانی می کند می گوید: این روزها شاهد فصلی تاریکی در اقتصاد کشمیر هستیم و دراین شرایط کسب و کار خود را از دست داده ایم.”

منبع: سایت کشمیرنامه kashmirnameh.com

www.aljazeera.com

"ظالمان علیه ما متحد هستند و اگر ما نیز با هم متحد شویم مبارزات‌مان قوی‌تر خواهد شد."
.
جنبش BDS روز سه‌شنبه بیانیه‌ای را در همبستگی با کشمیر اشغالی منتشر کرد.
که این بیانه ضمن بیان اینکه وحشی‌گری نیروهای نظامی هند نسبت به کشمیری‌ها تداعی‌کننده رفتار جنایت‌بار اسرائیل در برابر فلسطینی‌ها است، یادآور می‌شود دولت هند مدت هاست که جا پای اسرائیل گذاشته و همان مسیر را دنبال میکند